Dag 6 Shinkansend naar Tsumago
Om 6 uur begint mijn bed te trillen. Te vroeg mijn voor de wektijd op mijn telefoon en volgens mij had ik die ook niet op trilstand staan. Het zal dan wel een aardbeving geweest zijn, mijn eerste.
Na het ontbijt een reis van metro, shinkansen, trein en trein en een klein stukje met een busje bij de ryokan in tsumago aangekomen. Het ziet prima uit en het dorpje is pittoresk maar wel van het toeristische soort. Zeker als er een grote groep luidruchtige filipijnen doorheen loopt. Het dorpje is zo klein dat je er eigenlijk zo uit loopt. Overzichtelijker dan Tokyo dat dan weer wel. Een kleine wandeling bracht ons bij een tempel annex gemeenschapsruimte annex huis waar een paar dames hun zangclubje hadden en bezig waren met hun zang oefeningen. Het gaf het wel een aparte sfeer. Na de lunch van een vaag deegbroodje met bonen vulling en een stokje vlees , die wel erg lekker was, een stukje buiten het dorp gaan wandelen. Eerst over een bospad wat al tijden niet gebruikt was later op weg terug kwamen we een bordje tegen: Resten van Tsumago castle 650 meter. Nu laten we dat maar doen dan. Dat hebben we geweten een lang pad omhoog en badend in het zweet kwamen boven. Voor een omgevallen steen en verder niks behalve een mooi uitzicht op het dorp. Snel weer terug naar de ryokan want het werd al bijna donker. Douchen en snel omkleden in het yakuta of zoiets , een soort kimono, voor het eten. Slippertjes weer aan even plassen, slippers uit, en wc slippers aan, klaar wc slippers uit en gewone slippers weer aan. Op naar de ruimte waar het eten opgedient zou worden, slippers weer en op kouse voeten de tatami matten op. Wel een gedoe zo hoor. Aan de lage tafeltjes is het de bedoeling dat je met voeten onder kont, geknield dus, gaat zitten. Nou dat is niet heel lang vol te houden. Na eten nog even door volkomen uitgestorven dorpje gelopen, met de yakuta aan, schijnt heel normaal te zijn. De enige die er echter rondliepen was een groep verdwaasde hollanders. Naast een paar dames die hun dagelijkse wandeling aan het maken waren gewapend met lantaarn en belletjes.
Terug in de ryokan was het dunne matrasje op de tatami mat toch wel erg dun. Ondanks dat toch nog redelijk geslapen.
