Dag 10-13
Ik ben wat achter geraakt in de berichtgeving doordat we sᷰavonds een paar keer biertjes zijn gaan drinken iets wat de jeugd hier ook graag doet. Ze gooien er graag drank in laat ik zo zeggen. Wat soms resulteert, in wat wij dachten, een catfight. de echte oorzaak weten we niet want we kwamen pas aanlopen toen er zoᷰn 13 man politie om drie dames stonden. Een van de dames die er toch verder keurig uitzag werd geboeid afgevoerd in een politiewagen met wel liefs 4 man erin. Je ziet weinig politie op straat maar als ze er zijn nemen ze geen halve maatregelen.
Afgelopen dagen rustig aan begonnen met een bakkie koffie en wat te eten bij Starbucks die hieronder het hotel zit.
Zondag zijn we naar Fushimi-Imari g Taishi gegaan, waar zoᷰᷰn 1000 Torriᷰs staan. Het is een wandelpad door het bos met heel veel trappen en dus heel veel toriiᷰs. De Inari cult is gericht aan de god van rijst en sake, maar het kostte ons vooral veel zweet om boven te komen. Wel heel mooi, dit moet in de vroege ochtend helemaal mooi zijn, niet zo druk en met zacht zonlicht prachtig om fotograferen. Helaas had de avond ervoor geleid tot wat vertraging in het opstaan. Next stop was de Tofuku-ji tempel waar we heen gelopen zijn, ook een beste wandeling. Bij de tempel zat ook een zen tuin. Mooi maar misschien toch niet helemaal mijn ding. Als laatste stond op de planning het Kyoto preventie centrum. Hier hebben allemaal simulaties waar je leert hoe te handelen met allerlei onheil wat op je pad kan komen. Helaas waren we wat laat zo een half uur voor sluitingstijd, het was gelukkig nog wel mogelijk om in een windtunnel mee te maken hoe een Tyfoon voelt van 32mps. Dat is best een stevige wind. Na de windtunnel konden we ervaren hoe een aardbeving van 7 op de schaal van richter aanvoelt in een nagebootste keuken. De dame legde in haar beste engels uit wat we allemaal moesten doen. Bij de eerste schok onder de tafel kruipen, daarna meteen de verwarmingskachelm geiser en het gas uitdraaien en de deur open doen. Dit hadden we snel gedaan aangezien we snel hadden afgesproken wie wat zou doen. Op de na schok hadden we echter niet gerekend en werden door instructrice gemaand snel weer onder de tafel te kruipen. Best heftig zoiets.
Maandag naar met de trein naar Nari geweest. Dit ligt een stuk buiten Kyoto dus moesten we treinen. Hier is een big budha te zien en nog een groot aantal tempels. In het park lopen ook heel veel herten los die de plattegrond die je in je achter broekzak hebt zitten proberen op te eten. Overal staan standjes waar ze koekjes verkopen om de herten te voeren een leuke bezigheid voor de meeste bezoekers. In de voornaamste tempel de Todai-ji staan de behoorlijk grote boedaᷰs, maar meteen daarnaast in de tempel staan ook de souvenier kraampjes. Dit maakt het een beetje een amusementspark naar mijn idee.
Nog meerdere tempels bezocht en heb nu ongeveer wel een overdosis aan tempels gehad ondertussen. Wat betreft was het misschien niet heel erg dat de tempel die we in Kyoto nog wilde bezoeken al gesloten was. De sushi de avond was weer lekker behalve dan die shellfish die was echt vies.
Dinsdag. Ook nu weer wat later begonnen omdat we toch zo nodig een biertje moesten gaan drinken op maandagavond. De bus naar het gouden paviljoen (Kinkaku-ji) genomen, iets is wat je niet mag missen. Het was het uurtje bussen wel waard. De zen tuin in het nabij gelegen Ryoan-ji bestond uit grind met een paar rotsen met mos erop. Behoorlijk abstract. In het voorjaar is deze tuin denk ik echt een stuk mooier. Of ik mis gewoon het zen gen dat kan ook.
In de middag nog even snel met de shinkansen en daarna een boemeltje naar Hikone geweest. Hier ligt een nog redelijk authentiek kasteel uit de Edo periode, waar relatief weinig internationale toeristen komen. Wel zo rustig. Nadeel is wel dat vrijwel alles in het japans is en het engels niet echt wordt beheerst. Kun je na gaan als je nog meer naar de buiten gewesten gaat. Wij zitten nu in de grotere steden waar je met engels en gebaren taal vrij ver komt, maar als je daarbuiten rond reist wordt alleen het bestellen van je eten al een hele opgave. Want ik kan me zo voorstellen dat ze daar geen plaatjes boeken met daarin foto;s van het eten hebben.
Nu op naar Mount Koya san een nachtje bij de monikken op bezoek.
One Response to Dag 10-13